நான் கண்காணிக்கப்படுகிறேன்

நான் என் வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருக்கும் பொழுது, யாராவது என்னைத் தொடர்ந்து கவனித்தால் எனக்குப் பிடிக்காது. கவனிப்பது என்றால் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருப்பது. அப்படி பார்ப்பவர்களை நான் கடிந்து கொள்வதும் உண்டு. நானும் சம்முவும் இருக்கும் பொழுது, அவள் விளையாண்டு கொண்டிருப்பாள். நான் என் வேலைகளைக் கவனித்துக் கொண்டிருப்பேன். ஒன்னரை வயது குழந்தை என்னை கவனித்து என்ன செய்துவிடும் என்று நானும் கண்டுகொள்ளுவதில்லை. 

இரு வாரங்களுக்கு முன்பு சமையல் அறையில் சிறிது தண்ணீர் கொட்டி இருந்தது. உள்ளே வராதே தண்ணீர் கொட்டியிருக்கு என்றவுடன், சம்மு நேரே சென்று, நான் துடைக்கும் துணியை எடுத்து வந்து துடைக்கத் தொடங்கினாள். நான் துடைப்பதை என்றோ பார்த்திருக்கிறாள். நேற்றும் அதே போல், கார்ப்பெட்டில் தண்ணீர் கொட்டியவுடன், நேரே சென்று துணி எடுத்து வந்து துடைக்கத் தொடங்கினாள். குழந்தைகள் நம் செயல்கள் மூலம், பேச்சின் மூலம், சூழ்நிலையின் மூலமும் கற்கிறார்கள் என்பதை தொடர்ந்து உணர்த்திக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள். 

ஒருமுறை தீஷுவிடம் தூங்குகிறாயா என்று கேட்டதற்கு, இரண்டு நிமிடங்கள் கழித்து தூங்குகிறேன் என்றாள். இப்பொழுது வராத தூக்கம் இரண்டு நிமிடங்கள் கழித்து உனக்கு வந்துவிடுமா என்று கேட்டதற்கு, இரண்டு நிமிடம் என்று சொன்னவுடன், அடுத்த வேலைக்குப் போய்விடுவீர்கள் அதனால் 20 நிமிடங்கள் கழித்து தான் அடுத்த முறை தூக்கத்தைப் பற்றி எப்பொழுதும் கேட்பீர்கள் என்றாள். ஒரு முறை கூட நான் அவ்வாறு செய்ததை நான் உணர்ந்தது இல்லை. என் நடவடிக்கைகளை கவனித்து இருக்கிறாள். 

இப்பொழுது என்னால் கடிந்து கொள்ளமுடிவதில்லை. ஆனால் என் செயல்கள் கண்காணிக்கப்படுவதால், நான் என்ன செய்கிறேன் என்று அடிக்கடி யோசித்துக் கொள்கிறேன்.