குழந்தைகள் சந்திக்கும் பிரச்சனைகள் - 4

தற்கால சந்ததியினர் மட்டுமல்லாது நாம் அனைவரும் தற்பொழுது இந்தப் பொருளால் அதிகம் பாதிக்கப்படுகிறோம். அந்தப் பொருள் இரசாயனம் (கெமிக்கல்ஸ்).

நாம் உட்கொள்ளும் உணவினால் மட்டுமல்லாது நாம் பயன்படுத்தும் அழகு சாதனப் பொருட்கள் மூலமாகவும் நம்முள் செல்கிறது. ரசாயனத்தால் பெரியவர்களே பாதிக்கப்படும் பொழுது குழந்தைகளைப் பற்றி கேட்கவே வேண்டாம்.

இராசயனத்தைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு சமீபத்தில் அதிகரித்து வருகிறதால் நாங்களும் சில மாற்றங்கள் செய்து கொண்டோம்.  உண்ணும் உணவிற்கு முடிந்த வரை ஆர்கானிக்ஸ் பொருட்களை மட்டுமே பயன்படுத்துகிறோம். ப்ளாஸ்டிக் உபயோகித்தால் தீமை என்று குளிர்சாதனப் பெட்டியில் வைக்கும் டப்பா வரை கண்ணாடியில் மாற்றிவிட்டேன். டிபன் பாக்ஸ் எவர்சிலவர், தண்ணீர் பாட்டில் அலுமினியம் என்று பயன்படுத்துவதால் ரசாயனத்திலிருந்து முடிந்தவரை என் குழந்தைகளை காத்து வருகிறோம் என்று நினைத்திருந்தேன். பல வகைகளில் அவர்கள் ரசாயனத்தால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள் என்று தெரிந்திருந்தாலும் நம்மால் முடிந்தவரை செய்திருக்கிறோம் என்கிற திருப்தி இருந்தது.   

சமீபத்தில் தீஷுவை டாக்டரிடம் அழைத்துச் சென்று இருந்தோம். அவளுக்கு லாவண்டர் மணத்தில் எந்த பொருளும் உபயோகப்படுத்த வேண்டாம் என்று எங்களுக்கு ஆலோசனை சொன்னார்கள். நான் தீஷுவிற்கு ஜான்சன் & ஜான்சன் ஆறு வயது வரை பயன்படுத்தி வந்தேன். அதில் அதிக அளவில் ரசாயனம் இருப்பது தெரிந்தவுடன் அவினோவிற்கு (Aveeno) மாறி திருப்தி அடைந்துவிட்டேன். ஜான்சன் & ஜான்சனில் லாவண்டர் (Lavender) மணத்தில் தான் பயன்படுத்தினோம். அப்பொழுது ஆறு வருடங்கள் பயன்படுத்திய பொழுது அவளுக்குள் என்ன என்ன தீமைகள் செய்திருக்குமோ என்று யோசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. நாம் உபயோகப்படுத்தும் ஷாம்பூ, சோப், க்ரீம் முதலியன நம் உடம்பிற்குள் செல்கின்றன. உணவில் இருக்கும் ரசாயனத்திற்கு கொடுக்கும் அவசியத்தை அழகு சாதனப் பொருட்களுக்குக் கொடுப்பதில்லை. அது நம் உடம்பிற்குள் நேரடியாக செல்லாத்தால் வரும் மெத்தனமாகவும் இருக்கலாம். 

சம்முவிற்கும் அவினோ உபயோகப்படுத்தி வந்தேன். இப்பொழுது அவினோவிலும் அதிக இராசனம் என்று கேள்விப்பட்டேன். சம்முவின் தோல் சற்று வித்தியாசமானது. தலையில் தேங்காய் எண்ணெய் தேய்தாலும் உடம்பு முழுவதும் பொரி பொரியாக வந்து தடித்துவிடும். தேங்காய் எண்ணெயினால்  வருகிறது என்ப‌தை கண்டுபிடிக்க எங்களுக்கு ஒரு வருடம் ஆனது. தெரியாததால் எண்ணெய் தேய்துக் கொண்டே உடம்பிற்கும் க்ரீம் தடவி வந்தோம். சில மாதகங்கள்  முடிக்கு எண்ணெய் காட்டாமல் இருந்தோம். இப்பொழுது ஆலிவ் ஆயில் ஒத்துக் கொள்கிறது என்று கண்டுபிடித்திருக்கிறோம். 

சம்முவின் இந்தத் தோல் பிரச்சனையினால் என்னால் பயத்த மாவு என்று முழுதாக இயற்கைக்குப் போக முடியாது. இங்குள்ள சீதோஷன நிலைக்கு சீயக்காய் முதலியன உபயோகப்படுத்த முடியவில்லை.அழகு சாதனப்பொருட்களிலும் ஆர்கானிக் தேடத் தொடங்கினேன். 

அப்பொழுது தான் டீப் ஸ்கின் டேட்டாபேஸ்( Deep Skin database) என்னும் இணையதளத்தைப் (http://www.ewg.org/skindeep/) பற்றி தெரிந்து கொண்டேன். அழகு சாதனப் பொருட்களுக்கு, அதன் ரசாயனத்தின் அடிப்படையில் மதிப்பெண் கொடுத்திருக்கிறார்கள். 0 முதல் 10 வரை கொண்ட பட்டியலில் 0 என்றால் உடம்பிற்கு கெடுத்தலான இராசயனம் இல்லை என்று அர்த்தம். 

அதில் தேடி, உபயோகித்தவர்களின் கருத்துகள் படித்து Earth mam angel baby Shampoo ,California baby Shampoo  மற்றும் Babo botanicals தேர்தெடுத்தோம். அதில் தேங்காய் மற்றும் லாவண்டர் இருக்கக் கூடாது என்று முடிவு செய்து Babo botanicals ஆர்டர் செய்தாகிவிட்டது. இதற்கு எங்களுக்கு இரு வாரங்கள் ஆனது.

வீட்டில் ஒருவர் உபயோகப்படுத்தும் சோப்பிற்கு மட்டுமே இந்த மெனக்கிடல் என்றால் ஒவ்வொருத்தர் உபயோகப்படுத்தும் ஒவ்வொரு பொருளையும் மாற்ற வேண்டும் என்றால் யோசித்துப் பாருங்கள்!  

நான் உபயோகப்படுத்திய தள முகவரி மீண்டும் ஒரு முறை : http://www.ewg.org/skindeep/

இராசயனத்திலிருந்து உங்கள் குழந்தைகளையும் குடும்பத்தவரையும் எவ்வாறு பாதுகாக்கிறீர்கள்?

எங்களின் முந்தைய அனுபவ பகிர்தல்கள்

1. தொலைக்காட்சி அனுபவங்கள் by சந்தனமுல்லை

2. குழந்தைகள் நுகர்வுச்சந்தை

3. பள்ளி இருக்கே தள்ளி by கிரேஸ் 

எங்களுக்குப் பிடித்த புத்தகங்கள்

எனக்கும் என் கணவருக்கும் புத்தகம் படிக்கும் வழக்கம் உண்டு. வீட்டில் நூலகம் என்பது எங்கள் எதிர்கால கனவு. எங்கள் குழந்தைகள் இருவருக்கும் புத்தகம் படித்துக் காட்டும் வழக்கம் உண்டு. அதில் எங்களுக்கு மிகவும் பிடித்த ஐந்து புத்தகங்கள் பற்றிய இடுகை இது. இரண்டு வயது வரைக்கான குழந்தைகளுக்கு ஏற்ற புத்தகங்கள்.

1. Bright Baby Pack :  நான்கு தனித்தனி புத்தகங்கள். இரண்டு துணி புத்தகங்கள் மற்றும் இரண்டு காகித (அட்டை) புத்தகங்கள். சம்மு பிறப்பதற்கு முன்பு வாங்கினோம். அவள் மூன்று மாத குழந்தையாக இருந்தபொழுது திடீரென்று பால் குடிப்பதை நிறுத்திவிட்டாள். ஒவ்வொரு ஸ்பூனாக பால் கொடுத்தோம். அவள் தலையை அசைத்துவிட்டால் பால் கொட்டிவிடும் என்பதால் அவள் கவனத்தைப் புத்தகத்தில் வைத்திருப்போம். ஒருவர் புகட்டும் பொழுது மற்றொருவர் புத்தகத்தை வாசித்துக் காட்டுவோம். மிகவும் ரசித்தாள். ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் ஒரு படம். சில குறைகள் (உதாரணத்திற்கு பசுவுற்கு பதில் கன்று) இருந்தாலும் எங்களுக்கு மிகவும் பிடித்த புத்தகம். 

2. Smile : அன்பளிப்பாக வந்தது. குழந்தைகளின் சிரிக்கும் புகைப்படங்களின் தொகுப்பு. சம்முவிற்கு மிகவும் பிடித்த புத்தகம். புகைப்படத்தில் இருப்பது போல் செய்து பார்ப்பாள். ஆனால் புத்தகம் எளிதில் கிழிந்துவிட்டது. 

3. Duck and Goose :  எளிய ஓவியங்களுடன் சிறு வாக்கியங்கள் அடங்கிய புத்தகங்கள். நிறைய தலைப்புகளில் கிடைக்கின்றன. நாங்கள் படித்த அனைத்துப் புத்தகங்களும் எங்களுக்குப் பிடித்திருந்தன.

4. National Geographic Little kids:  பல தலைப்புகளில் கிடைக்கின்றன‌. நூலகத்திலிருந்து எடுத்துப் படித்தோம். வண்ணமயமான‌ புகைப்படங்கள் இதன் சிறப்பம்சம். இதன் ஸேப்ஸ்(Shapes) புத்தகம் படிக்கும் பொழுது தான் வடிவங்கள் கண்டுபிடிக்க  சம்மு கற்றுக் கொண்டாள். :))

5. I Spy : பல தலைப்புகளில் கிடைக்கும் இந்தப் புத்தகங்களில் I Spy little letters, I Spy little numbers, I Spy wheels மற்றும் I Spy toys மட்டுமே படித்திருக்கிறோம். மற்ற தலைப்புகளில் ஒவ்வொன்றாக அறிமுகப்படுத்த வேண்டும். பல பொருட்களின் படங்கள் இருப்பதால் பொருட்களின் அறிமுகங்கள் மற்றும் அதன் பெயர்களை குழந்தைகள் அறிந்து கொள்ளலாம். 

படங்கள் உதவி : amazon.com

இவை எங்களுக்குப் பிடித்தவை. உங்களுக்குப் பிடித்த சில புத்தகங்களை எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்துகளேன்!!

கதைகளும் பெயர் எழுத்துகளும்....

கையில் பேப்பரும் பேனாவும் கிடைத்தால் கதை எழுதத் தொடங்கிவிடுகிறாள் தீஷு. அவற்றை என் ப்ரைவேட் ப்ளாகில் சேமிப்பது உண்டு. இந்த வாரத்தில் அவள் எழுதிய இரண்டு கதைகளையும் எங்கள் இருவரின் பெயரிலுள்ள எழுத்துகளுக்கு அவள் எழுதிய வார்த்தைகளையும் இங்கு பதிகிறேன்.

எங்கள் பெயரின் எழுத்துகளுக்கு அவள் எழுதியது

அவள் பெயருக்கு (Dheekshu)

   Sweet Dreams

    Work Hard

             Excellent

            lEarns a lot

loves caKe

             Smart

             Help a lot

             Understand other people's choices

என் பெயருக்கு(Dhiyana)

             Does sweet things

  love in Heart allways

              Is very nice

         plaYs a lot with me

          beAutiful

I give thaNks to my mom

     helps A lot

என் பெயருக்கு அவள் எழுதியதைப் பார்த்ததும் பறக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்.:))

கதைகள்

Rose goes to School

Once upon a time there was a girl named Rose. She was very kind and caring. She was very good at class, outside and home. One day she moved to a new school named ******. She was VERY shy and scared. Her tummy felt like she had ate worms for breakfast when she thought about going to school.

When she got there she didn't know where to go. Luckily she saw someone coming towards her to help. Her name was Daisy. When Daisy was close enough, she asked "Whose class are you and what grade?". Rose replied, "I am in Ms.S's class and I am in second grade.

Soon the bell rang. Daisy had shown Rose her friend Hailey. At recess, Hailey was starting to be mean to Rose. So Daisy left Rose allone and went to Hailey. Rose was all allone again.  

One day Hailey was all allone. Rose wanted to help so she went to Hailey and asked if she wanted to play with Rose. From that day Hailey was nice to Rose. The End

கதையில்அவள் பள்ளியின் பெயரையே பயன்படுத்தியிருந்ததால் படத்திலும் எழுத்திலும் மறைத்திருக்கிறேன்.

Rani and Lakshmi go camping

Once upon a time there were two girls named Rani and Lakshmi. They loved camping. They loved camping because this year they got to do something special. They think they get to set up the fire. 

Rani and Lakshmi always ask if they can go camping. But their parents always say not this week. They say everytime they ask.

Soon summer started and Rani and Lakshmi thought it would be perfect for camping but they knew their parents would say not this week. 

Soon weeks went and days flew by and Rani and Lakshmi told their parents that on next week Sunday they want to go  camping. But their parents said no but may be next month. 

After sometimes, Rani and Lakshmi's parents discussed about going camping. 

 hmmmm....

Finally they said YES.

The END

Happy camping Rani, Lakshmi and your parents. 

எல்லா பக்கங்களுக்கும் கண்டிப்பாக ஒரு படம் இருக்கும். :))

இந்த ஆர்வத்தை தீஷு தக்கவைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பதே என் ஆசை!!

வெற்றி பெற்றவை

குக்கர் மூடியில் வெயிட் போடுதல் 

சிறு துளையின் வழியே பென்சிலை உள்ளே போடுதல். இது சம்முவின் ஃபேவரைட். ஓரே நேரத்தில் பத்து பென்சில் வரை போடுகிறாள். 

பாட்டிலை மூடுதல். இன்னும் மூடத் தெரியாது. ஆனால் மூடியை மேலே வைக்கத் தெரிகிறது. 

வடிவங்களின் பெயர்கள் தெரிவதால், நான் கேட்கும் வடிவத்தை பையிலிருந்து எடுத்து டப்பாவில் போடுதல்

டூத் பிக்கை எண்ணெய்க் கரண்டியின் துளைகளின் போட வேண்டும். வயதிற்கு அதிகமோ என்று யோசித்தேன். ஆனால் விருப்பமாக செய்தாள். பொதுவாக சம்முவுடன் விளையாடும் பொழுது போன் போன்ற அவசரத்திற்கு கூட எழுந்திருக்க யோசிப்பேன். டூத் பிக் சற்று கூர்மையாக இருந்ததால் ஒவ்வொரு வினாடியும் கவனம் அவள் மீதே வைத்திருக்க வேண்டியதாகிவிட்டது. 

நான் முன்பே சொன்னது போல இவை அனைத்தும் ஒரு நிமிடத்திற்கு மேல் செய்ததால் வெற்றி பெற்றவை. :))

குழந்தைகளுக்கான தமிழ்ப் பாடல்கள் - 2

சென்ற "தமிழ்ப் பாடல்கள்" இடுகையில் திரு.நடராஜ் அவர்கள், அழ.வள்ளியப்பாவின்  நூல்கள் இருக்கும் தளத்தைத் தந்திருந்தார்கள். அனைவரும் பயன்படும் என்று இங்கு தந்திருக்கிறேன். நன்றி நடராஜ்!!

இந்த முறையும் ஐந்து பாடல்கள் தொகுத்து இருக்கிறேன்..

1. ஓடி விளையாடு பாப்பா!

ஓடி விளையாடு பாப்பா! ‍ நீ

ஓய்ந்திருக்க லாகாது பாப்பா!

கூடி விளையாடு பாப்பா! ஒரு 

குழந்தையை வையாதே பாப்பா!

சின்னஞ் சிறு குருவிபோல நீ

திரிந்து பறந்துவா பாப்பா!

வண்ணப் பறவைகளைக் கண்டு நீ

மனதில் மகிழ்ச்சி கொள்ளு பாப்பா!

காலை எழுந்தவுடன் படிப்பு பின்பு

கனிவு கொடுக்கும் நல்ல பாட்டு;

மாலை முழுதும் விளையாட்டு என்று

வழக்கப் படுத்திக் கொள்ளு பாப்பா!

‍ - சுப்பிரமணிய பாரதியார்

2. நடுக்கடலில்

நடுக்கடலில் நின்று கொண்டு

நடனம் ஆடுது - படகு

நடனம் ஆடுது

நடுக்கமின்றி அலையினோடு

நடனம் ஆடுது ‍- படகு

நடனம் ஆடுது

உயர்ந்து தாவும் அலைக்கு மேலே

ஓங்கித் தாவுது - படகு

ஓங்கித் தாவுது

பயந்திடாமல் அலையினோடு

பாய்ந்து மேவுது - படகு

பாய்ந்து மேவுது

அலையை முட்டி மோதித் தாவி

ஆடிக் களிக்குது ‍‍- படகு

ஆடிக் களிக்குது

நிலையில்லாமல் தாவிக் குதித்து

நீந்தி வருகுது - படகு

நீந்தி வருகுது

-செல்ல கணபதி 

3. பள்ளிக்கூடப் பை

பள்ளிக்கூடப் பையிலே

  பாடப் புத்தகம் இருக்குது

  பாடப் புத்தகம் இருக்குது

பலகை ஒன்றும் இருக்குது

பையைத் தோளில் மாட்டுவேன்

  பள்ளிக்கூடம் செல்லுவேன்

  பள்ளிக்கூடம் செல்லுவேன்

படித்த பாடம் சொல்லுவேன்

ஆண்டுதோறும் தேறுவேன்

  அறிஞனாக மாறுவேன்

  அறிஞனாக மாறுவேன்

அனைவருக்கும் உதவுவேன்!

- அழ. வள்ளியப்பா

4. ஒன்றிலிருந்து பத்துவரை

ஒன்று, யாவருக்கும் தலை ஒன்று

இரண்டு, உடம்பில் கை இரண்டு

மூன்று, முக்காலிக்கு காலி மூன்று

நான்கு, நாற்காலிக்குக் கால் நான்கு

ஐந்து, ஒரு கை விரல் ஐந்து

ஆறு, ஈயின் கால் ஆறு

ஏழு, வாரத்தின் கிழமைகள் ஏழு

எட்டு, சிலந்தியின் கால்கள் எட்டு

ஒன்பது, தானிய வகை ஒன்பது

பத்து, இருகை விரல் பத்து

5. என் பொம்மை

பொம்மை நல்ல பொம்மை

அம்மா தந்த பொம்மை

கண்ணை மூடித் திறக்கும்

கல கல என்று சிரிக்கும்

தத்தித் தத்தி நடக்கும்

தொட்டால் உடனே நிற்கும்

அம்மா தந்த பொம்மை

அழகு மிக்க பொம்மை

பள்ளி இருக்கே தள்ளி (குழந்தைகள் சந்திக்கும் பிரச்சனைகள் ‍- 3) by கிரேஸ்

தற்கால குழந்தைகள் சந்திக்கும் முக்கிய பிரச்சனைகளில் ஒன்றான‌ பள்ளிக்குச் செல்லும் தூரம் பற்றி கிரேஸ் அவர்கள் இங்கு பகிர்ந்திருக்கிறார்கள்.

"நானெல்லாம் ஐந்து மைல் நடந்துபோய்தான் படிச்சேன். அஞ்சு நிமிசம் நடக்கிறதுக்கு உங்களுக்கு காலு வலிக்குது", பலரும் கேட்டிருக்கும் வசனம்.

"அந்த காலத்துல பஸ்சா காரா, நாங்கல்லாம் நடந்துபோய் தான் படிச்சோம்", பலரின் ஏக்கவசனம்.

இந்த ரீதியில் பல வசனங்கள், பல சூழ்நிலைகள் சொல்லிக்கொண்டேபோகலாம். 

சரி, நான் நடந்து போய் படிச்சேன், ஐந்து மைல் அல்ல, ஐநூறு அடி! பள்ளிக்குப் பக்கத்திலேயே வீடு பார்த்து அதிலும் கொண்டுபோய்விட்டு மீண்டும் அழைத்துக் கொண்டு வருவார்கள். இன்றைய நிலை என்ன? அதிலும் பெருநகரங்களில் இந்நிலை எப்படி இருக்கிறது? பெற்றோரும் சிறாரும் சந்திக்கும் பிரச்சினைகள் என்ன? இதைப்பற்றி தான் இப்பதிவு. பள்ளியின் தூரம் பற்றிதான் இப்பதிவு என்றாலும் ஒரு முன்னுரை தேவைப்படும் என்று நினைப்பதால் சில தகவல்களையும் பதிவிடுகிறேன்.

நான் அமெரிக்காவிலிருந்து ஜூலை இறுதியில் இந்தியா வந்தேன். வந்தவுடனே பள்ளி சுற்றுலா ஆரம்பம். டாக்ஸி வைத்துக்கொண்டு பள்ளி பள்ளியாக இந்த போக்குவரத்துநெரிசலில் ஏறி இறங்கி..தல சுத்திப் போச்சு..ஏன்டா திரும்பி வந்தோம்னு தோணிடுச்சு..அப்படி ஒரு வரவேற்பு எங்கும்!!!

அருகில் இருக்கும் எந்தப் பள்ளியும் சேர்த்துக்கொள்ள தயாரில்லை...

1. பள்ளி ஆரம்பித்து இரு மாதங்கள் கழித்து வந்தது காரணம்.

2. என் பையனுக்கு ஹிந்தி எழுத்துகள் ஓரளவு மட்டுமே தெரியும் என்பது மற்றொரு காரணம். இங்கு 'மாத்திரை, டானிக்' எல்லாம் ஆரம்பிச்சுட்டாங்க...எப்படி எழுத்து மட்டும் வச்சிக்கிட்டு?...இதுக்காக திரும்பியாப் போக முடியும்?

3. ஒரு பள்ளி தயார் என்றனர், ஆனால் பள்ளியின் தூரம் 25கி.மீ.! அவர்கள் 3 நாட்கள் அவகாசம் கொடுத்தனர். அதற்குள் வீடு பார்த்து எப்படி?????

இந்தச் சூழ்நிலையில் ஒரு பள்ளி, ஹிந்தி எல்லாம் நாங்கள் பார்த்துக்கொள்கிறோம், அப்படி, இப்படி என்று பேசி..நுழைவுத் தேர்வும் வைத்து, சேர்த்துக் கொண்டார்கள். முக்கால் மனதாக அங்கு பெரும்தொகை கொடுத்து மூன்றாம் வகுப்பிற்குச்  சேர்த்துவிட்டோம் பெரியவனை. காலையில் 7.20க்குப் பேருந்து வரும், மாலையில் 4 மணிக்கு வந்துவிடும். மூன்று மணிக்கே பள்ளி முடிவடையும், நம்ம போக்குவரத்து நெரிசல் அப்படி!! அப்படி அவ்வளவு தூரம் அனுப்பமுடியாது என்று ஐந்து வயது சிறியவனை அப்போதைக்கு நிறுத்திக்கொண்டேன். பார்த்துக்கொள்ளலாம், என்ன ஆனாலும் என்று!!

சரி, இப்பள்ளியின் தூரம் 10கி.மீ. பள்ளிப் பேருந்து வருகிறது, அதற்கு ஒரு கட்டணம். சரி, பள்ளி செல்ல ஆரம்பித்தான். பேருந்திற்கு இந்த தட எண் என்று சொல்லிவிட்டார்கள். முதல் நாள் நிறுத்தத்தில் காத்துக் கிடக்கிறேன், பேருந்து வந்தது, ஆனால் நிற்காமல் சென்று  விட்டது. பதறி கணவரைத் தொலைபேசியில் அழைத்து, அவர் அப்பள்ளிப் பேருந்துகள் ஒருங்கிணைப்பாளரை  அழைத்து...நான் நேராக அவரை அழைக்காததற்கு காரணம் நான் சரளமாக ஹிந்தி பேசமாட்டேன் என்பதுதான்..அவரோ ஹிந்தி தான் பேசுவார்!!!!! எப்படியோ, தட எண்ணை மாற்றி வேறு பேருந்தில் வந்து சேர்ந்தான். வாயில் வந்து துடித்த இதயம் மீண்டும் நெஞ்சுக்கூட்டிற்குள் சென்றது. தூரமாய் சேர்த்ததன் முதல் நாள் அனுபவம்!!

மறுநாள் காலையில் பேருந்து வரவில்லை, காணவில்லையே என்று ஒருங்கிணைப்பாளரை அழைத்தால் ஓட்டுனர் விட்டுச் சென்று விட்டார். சொன்ன நேரத்திற்கு பத்து நிமிடம் முன்னதாகவே!! கணவர் ஒரு ஆட்டோவைப் பிடித்து (எங்களிடம் காரோ பைக்கோ எதுவும் இல்லை) எங்கோ பாதிதூரத்தில் வேறு ஒரு தட எண் பேருந்தில் ஏற்றி விட்டுவிட்டு வீடுவந்து சேர்ந்தார்! தூரத்தின் இரண்டாவது அனுபவம்!!

மாலையில் எப்படி வருவானோ என்று இரண்டு மணிக்கே இதயம் வாய்க்குப் வர ஆயத்தமாகிவிட்டது. நல்ல வேளை சொன்னபடி வந்து சேர்ந்தான்.

தூரமாய் செல்வதின் இன்னொரு பிரச்சினை என்னவென்றால், சோர்ந்து போய் வருவான். வீட்டுப்பாடம் முடித்து விளையாடவோ, வேறு பயிற்சிகளுக்கோ நேரமில்லை!!

சரி, இப்படியாகச் சென்றது சில நாட்கள்! திடீரென்று நான் நிறுத்தத்தில் காத்துக் கொண்டிருக்க, அவன் வேறு பக்கத்திலிருந்து நடந்து வருவான். கேட்டால் இருநூறு அடி தள்ளி விட்டுவிட்டுச் சென்றாராம் ஓட்டுனர். நெரிசல் மிகுந்த சாலை!!! சரி பார்க்கலாம் என்று நினைத்தால் இதுவே தொடர்ந்தது மறுநாளும். நான் கணவரை அழைக்க, அவர் ஒருங்கிணைப்பாளரை அழைக்க, அவரோ "அப்படியா சார், நாளைக்கு ஒழுங்கா விட சொல்றேன் சார்" என்று சொல்ல, நானும் வழக்கமான இடத்தில் காத்திருக்க, பையன் அந்தப் பக்கமிருந்து நடந்து வருகிறான். இது தினமும் ஒரு நான்கு நாட்கள் நடந்தது. சரி, எங்கு விடுகிறார்கள் காட்டு, நான் அங்கு வந்து நிற்கிறேன் என்று சொல்லி மறுநாள் அங்கு சென்று நின்றேன். ஓட்டுனரிடம் அரைகுறை ஹிந்தியில் விசாரித்தால், "இங்கு தான் விடுவேன், யார்கிட்ட வேண்டுமானாலும் புகார் செய்துகொள்ளுங்கள்" என்று சொல்கிறான். அதை என் கணவரிடம் சொல்ல, அவர் ஒருங்கிணைப்பாளரை அழைக்க, அவர் அதே பதிலைச் சொல்ல.....இப்படியாக இரு வாரங்கள் ஓடியது.

நேரில் செல்லலாம் என்று எனக்கு முன்பே தோன்றியிருந்தாலும் செல்ல முடியாத நிலை!!! கார் வாங்கியிருந்தாலும் இந்தப் போக்குவரத்து நெரிசலில் கார் ஓட்ட எனக்குப் பயம், மேலும் கணவர் காரை எடுத்துக்கொண்டு அலுவலகம் சென்றுவிடுவார். வருவதற்கு இரவு பத்து பத்தரை மணியாகும்.

மிகுதியான மன உளைச்சலில், கணவரிடம் சொல்லி மறுநாள் நேரில் சென்றோம். ஒருங்கிணைப்பாளரை அழைத்து என்னதான் நடக்கிறது என்று கேட்டால் அவர் ஓட்டுனரை அழைத்தார். அவர் வந்து இன்னும் ஒரு வாரம் சார், காலாண்டுப் பரீட்சை முடிந்தவுடன் மீண்டும் பழைய இடத்தில் விடுகிறேன் என்கிறார். என்னவென்று கேட்டால் காலாண்டுப் பரீட்சை நடப்பதால் சில மாணவர்கள் காலை பதினொரு மணிக்கே சென்றுவிடுவராம். அதனால் இரண்டு பேருந்து மாணவர்களை ஒன்றாக ஒரே பேருந்தில் விட வருவதாலும், எங்கள் பகுதியில் எங்கள் பையன் ஒருவனே அப்பொழுது வருகிறான் என்பதாலும் ஒரு முக்கில் அவனை விட்டுச் செல்கிறாராம். இதனை ஒழுங்காகத் தெரியப்படுத்தினால் நன்றாக இருக்கும், நானாவது வந்து நிற்பேன், என்று சொல்லி வந்தோம்...அத்தனை நாள் ஒருங்கிணைப்பாளர் என்னதான் கேட்டாரோ, என்னதான் சொன்னாரோ!!!! இரு வாரங்கள் எனக்கு இருந்த மன உளைச்சல் வார்த்தைகளால் சொல்ல முடியாது...

ஏது ஏதோ செய்திகள் எல்லாம் படித்து பயம் வேறு..ஓட்டுனர் இப்படிப் பேசுகிறாரே..என்ன செய்வாரோ..நாம் என்ன செய்வது..என்று பலவாறு தறிகெட்டு ஓடிய எண்ணங்கள்!!

இதில் எனக்கும் கணவருக்கும் வாக்குவாதம் வேறு, அவர்தான், ஒரு நிலையில், இதற்கு மேலும் பள்ளி பள்ளியாக ஏற வேண்டாம், என்று அப்பள்ளியை முடிவு செய்திருந்தார். ஆனால் எளிதாக எதற்கும் போகமுடியவில்லை..ஏன் தான் இந்த பள்ளியில் சேர்த்தோமோ என்று நான் வருந்த அவருக்கு கோபம் வர..தூரத்தால் எவ்வளவு பிரச்சினைகள்!!!!

இடையில் ஹிந்தி வேறு, ஆசிரியர் மற்ற மாணவரைப் போலவே இவனும் எல்லாம் எழுதவேண்டும் என்று எதிர்பார்க்க, அதற்கு ஒரு முறை பள்ளி சென்றோம்...தினமும் ஹிந்தி மட்டுமே ஒன்றரை மணிநேரம் படிக்கும் பையனிடம் அவனுடைய முன்னேற்றம் கண்டு ஊக்குவிக்காமல்  முழுவதும் தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்று மூன்று மாதங்களில் எதிர்பார்க்கமுடியுமா? அதுவும் இதைப் பற்றி பேசிதான் அப்பள்ளியைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தோம்!!!

இப்பொழுதும் முழுவதும் ஓயவில்லை...அருகிலிருக்கும் ஏதேனும் ஒரு பள்ளி சேர்த்துக் கொள்ளுமா? எத்தனை தடவை பள்ளி மாறுவது? எவ்வளவு பணம் அழுவது?? இப்படி எல்லாம்  பல குழப்பங்கள்!

அவ்வளவு தூரம் சென்று வந்து, வீட்டுப்பாடம் முடித்து, அதிகமாக ஹிந்தியைக் கற்று விளையாட்டா என்றும் கேட்கும் அளவுக்கு ஆகிவிட்டது...

சில நாட்கள் படித்தது போதும், விளையாடட்டும் என்று சிறிதுநேரம் விட்டுவிடுவேன்..ஆனால் அதற்கும் தெம்பு இல்லை...பள்ளி அருகில் இருந்தால் இரு வேளையும் சேர்த்து இரண்டு  மணி நேரம் பிரயாணம் செய்யும் நேரம் மிச்சமாகும், சோர்வாகுதலும் குறையும்..ஆனால் அதற்கு நான் என்ன செய்வது??????

இதற்கு என்ன தீர்வாக இருக்க முடியும்?

ஒரு பகுதியைச் சேர்ந்த பிள்ளைகளுக்கு அப்பகுதியைச் சேர்ந்த பள்ளிகள் கண்டிப்பாக இடமளிக்க வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாடு இருக்க வேண்டுமோ?

அருகில் பள்ளிகள் இருந்தும் அவை சேர்த்துக் கொள்ளாததால் தூரத்தில் விட்டுவிட்டுத் தடுமாறும் பெற்றோர் எத்தனைபேரோ? நாங்கள் இடையில் வந்ததனால் மட்டும் இல்லை, இங்கு இருப்போருக்கே காரணம் சொல்லாமல் பள்ளிகள் சேர்த்துக் கொள்வதில்லை...அவர்கள் என்ன செய்வது? அருகிருக்கும் பள்ளிகளுக்கு சேர்க்கை பாரங்கள் கொடுத்துவிட்டு, சேர்க்கைப் பட்டியலில் பெயர் இல்லாவிட்டால் யாரையும் கேட்க முடியாது. ஏன் இந்த நிலை?

சிறியவனை இன்னுமொரு மாதம் காத்திருந்து அருகிருக்கும் ஒரு மழலைப் பள்ளியிலேயே LKG சேர்த்துவிட்டோம்..அதற்கும் அருகிருக்கும் பல பள்ளிகள் இடமளிக்கவில்லை...ஆனால் மூத்தவனின் பெரிய வகுப்பிற்கு என்னால் ஏதும் செய்ய இயலவில்லை...

எப்படி விளையாட துள்ளி

பள்ளி இருக்கேத்  தள்ளி

விளையாட்டைத் தூரத்  தள்ளி

பலபாடம் உள்ளே தள்ளி

நான் எப்படி விளையாட துள்ளி

பள்ளி இருக்கேத்  தள்ளி

தமிழ் மீது மிக்க ஆர்வமுடைய கிரேஸ், தேன் மதுரத் தமிழ் தளத்தில் கவிதைகளும் கதைகளும் எழுதி வருகிறார். ஐங்குறுநூற்றுப் பாடல்களுக்கு அவர் கொடுக்கும் எளிய விளக்கங்கள் சங்க இலக்கியங்கள் மீது நமது ஆர்வத்தைத் தூண்டும் என்பதை மறுக்க முடியாது. ஆத்திச்சூட்டியை எளிய கதைகள் மூலம் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுத் தருகிறார்.   

எங்களின் முந்தைய அனுபவ பகிர்தல்கள்

1. தொலைக்காட்சி அனுபவங்கள் by சந்தனமுல்லை

2. குழந்தைகள் நுகர்வுச்சந்தை

திருடப்பட்ட சில படங்கள்

தான் வளர்ந்தவுடன் ஓவியராவேன் என்று சில முறை தீஷு சொல்லி கேட்டுயிருக்கிறேன். சென்ற வருடம் இன்ஜினியர் என்றும் அதற்கு முன்பு கார் டிரைவர் என்று வருட வருடம் அவள் இலக்கு மாறும் என்பதால் சரி என்பதுடன் நிறுத்திவிட்டேன். ஓவியராக விருப்பம் இருப்பதால் தினமும் பயிற்சி செய்யப் போகிறேன் என்றாள். 

இன்று அவள் புத்தகங்களை அடுக்கி வைத்துக் கொண்டு இருந்தேன். ஆர்ட் என்று எழுதி அருகில் இரண்டு இதயங்கள் வரைந்த அட்டையுடன் ஒரு நோட் புக் ஒன்று இருந்தது. ஆர்வம் மிகுதியால் என்னவென்று திறந்து பார்த்தால், மூன்று படங்கள் இருந்தன.

முதல் பக்கத்தில் மாடர்ன் ஆர்ட் என்று ஒரு படம். கீழே அவள் பெயரையும் எழுதியிருந்தாள். 

இரண்டாவது படத்தில் இரு இதயங்கள். ஒன்று வேறொரு காகிதத்தில் வரைந்து ஒட்டியிருந்தாள். இரண்டாவது நேரடியாக புத்தகத்தில் வரைந்திருந்தாள்.

மூன்றாவது இலைகள் இல்லாத மரங்களின் படங்கள். அதன் எதிர்பக்கத்தில் ஒரு சிறு குறிப்பு. அது தான் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. 

அந்தக் குறிப்பு இது தான் : This art is made of blending. We use tissues to make it blend. One thing I know that art is always different because even if we do the same thing it is always different. 

தீஷு தன் எதிர்கால கனவு குறித்து மேலும் பல முறை மாற்றங்கள் செய்வாள் என்பது உறுதி. ஆனால் இப்பொழுது தனக்குள்ள கனவுக்கு அவளாகவே பயிற்சி எடுத்தது எனக்கு மகிழ்ச்சியளித்தது!! 

மூடிகள்

சில மாதங்களாக பால் பாட்டில் மூடிகளை சேமித்து வைத்திருந்தேன். கிட்டத்தட்ட இருபது இருந்தது. அதை சம்முவின் முன் கொட்டியவுடன், அவள் முகத்தில் ஆச்சரியம் தோன்றி மறைந்தது. உடனே விளையாட ஆரம்பித்தாள்.

அவளாக விளையாண்டது போக நான் விளையாடச் செய்ததை இங்கு தொகுத்திருக்கிறேன். அவள் செய்யும் பொழுது படங்கள் எடுத்தால் அவளுக்குக் கவனச்சிதறல் இருப்பதால், படங்கள் தனியாக எடுத்தேன்.

பல்லாங்குழியில் மூடிகளை போடுதல் : 

பல்லாங்குழியை மூடி மூடிகளை அடுக்குதல் :

உண்டியல் ஓட்டையில் மூடிகள் போகவில்லை என்பதால், நான் துளையிட்ட பெட்டியில் மூடிகளை போடுதல் :

ஊதா நிற மூடிகளை ஊதா பெட்டியிலும் சிவப்பு நிற மூடிகளை சிவப்பு நிற பெட்டியிலும் போடதல் (Colour Sorting):

பெரிய குழந்தைகளுக்கு பாட்டனிங்(Pattern), எண்ணுதல்(Counting), மூடியில் எழுத்துகள் எழுதி வரிசையாக அடுக்கச் செய்தல், மூடியில் எண்கள் எழுதி வரிசையாக அடுக்கச் செய்தல் என பல விளையாட்டுகள் விளையாடலாம்.

குழந்தைகளுக்கான தமிழ்ப் பாடல்கள் - 1

குழந்தைகளுக்கான தமிழ்ப் பாடல்களைத் தொகுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணித்தின் முதல் இடுகை. அழ.வள்ளியப்பாவின் ஐந்து பாடல்களைத் தொகுத்துள்ளேன். இவர் 2000‍க்கும் மேற்பட்ட குழந்தைகளுக்கான பாடல் எழுதியிருப்பதாக விக்கி சொல்லுகிறது. ஐந்தாவது பாடல் கழுதையும் கட்டெறும்பும் என்ற பாடல் மட்டும் சற்று நெருடலாக இருந்தது.

1. வட்டமான தட்டு

வட்டமான தட்டு
தட்டு நிறைய லட்டு
லட்டு மொத்தம் எட்டு

எட்டில் பாதி விட்டு
எடுத்தான் மீதம் கிட்டு
மீதம் உள்ள லட்டு
முழுதும் தங்கை பட்டு
போட்டாள் வாயில் பிட்டு

கிட்டு நான்கு லட்டு
பட்டு நான்கு லட்டு
மொத்தம் தீர்ந்தது எட்டு
மீதம் காலித் தட்டு!


2. அப்பா தந்த புத்தகம்

அப்பா வாங்கித் தந்தது
அருமையான புத்தகம்
அதில் இருக்கும் படங்களோ
ஆஹா மிக அற்புதம்!

யானை உண்டு, குதிரை உண்டு
        அழகான முயலும் உண்டு
பூனை உண்டு, எலியும் உண்டு
        பொல்லாத புலியும் உண்டு

அப்பா வாங்கித் தந்தது
அருமையான புத்தகம்.

குயிலும் உண்டு, குருவி உண்டு
         கொக்கரக்கோ கோழி உண்டு
மயிலும் உண்டு, மானும் உண்டு
         வாலில்லாத குரங்கும் உண்டு

அப்பா வாங்கித் தந்தது
அருமையான புத்தகம்

‍
3. சிரிக்கும் பூக்கள்

வண்ண வண்ணப் பூக்கள் - ‍ நல்ல‌
மணம் நிறைந்த பூக்கள்.
என்னைப் பார்த்துச் சிரிக்கும் - அவை
இனிய நல்ல பூக்கள்.

நீலம், பச்சை, சிவப்பு - இன்னும்
நிறங்கள் பலவும் உண்டு.
காலை நேரம் வருவேன் - ‍ இந்தக்
காட்சி கண்டு மகிழ்வேன்.

பார்க்கும் போதும் சிரிக்கும் - நான்
பறிக்கும் போதும் சிரிக்கும்.
சேர்த்துக் கட்டும் போதும் - அவை
சிரித்துக் கொண்டே இருக்கும்!


4. தூங்கும் விதம்

ஒட்டைச் சிவிங்கி நின்று கொண்டே
   நன்று தூங்கிடும்.
உயரே வௌவால் தலைகீழாகத்
   தொங்கித் தூங்கிடும்.
சிட்டுக் குருவி ம்ரத்தின் கிளையைப்
   பற்றித் தூங்கிடும்.

சின்னப் பாப்பா தொட்டிலுக்குள்

   படுத்துத் தூங்கிடும்.
கண்ணை மூடி நாமெல்லாரும்
   நன்கு தூங்குவோம்.
கண்ணைத் திறந்தபடியே மீனும்
   பாம்பும் தூங்கிடும்.
  என்ன காரணத்தினாலே
   என்று தெரியுமா?
 இவைகளுக்குக் கண்ணைமூட‌
    இமைகள் இல்லையே!


5. கழுதையும் கட்டெறும்பும்

கட்டெறும்பு ஊர்ந்து ஊர்ந்து
கழுதை அருகில் சென்றதாம்.
கழுதைக் காலில் ஏறி ஏறிக்
காது பக்கம் போனதாம்!

காதில் புகுந்து மெல்ல மெல்லக்
கடித்துக் கடித்துப் பார்த்ததாம்.
காள்காள் என்று கழுதை கத்தக்
கட்டெரும்பு மிரண்டதாம்!

காதிலிருந்து தரையை நோக்கிக்
கர்ணம் போட்டுக் குதித்ததாம்.
அந்தச் சமயம் பார்த்துக் கழுதை
அதன் மேல் காலை வைத்ததாம்!

காலில் சிக்கிக் கொண்ட எறும்பின்
கதை முடிந்து போனதாம்.

குழந்தைகள் நுகர்வுச் சந்தை

நான் குழந்தையாக இருந்த பொழுது ஓரிரு பொம்மைக‌ள் தான் வைத்திருந்தேன், தொலைக்காட்சிப் பெட்டி வீட்டில் கிடையாது, புதுத்துணிகள் வெறும் தீபாவளிக்கும் பொங்கலுக்கும் தான், என்றாவது ஒரு நாள் ஹோட்டலில் சாப்பிடுவோம், தொலைபேசி, செல்போன், வீடியோ கேம்ஸ் கிடையாது என்றெல்லாம் உங்கள் குழந்தையிடம் சொல்லிப் பாருங்கள். அப்புறம் எப்படி உயிரோடு இருந்தீர்கள் என்கிற கேள்வி குழந்தையிடமிருந்து வரும். பொருட்கள் இல்லாமல் வாழவே முடியாது என்று பெரும்பாலான இக்கால குழந்தைகள் நினைக்கிறார்கள். அதற்கு காரணம் அவர்கள் அல்ல பெற்றோர்களாகிய நாம், அரசாங்கம், கம்பெனி முதலாளிகள் மற்றும் ஊடகங்கள். 

தொலைக்காட்சி விளம்பரங்கள் குழந்தைகளை கவரும் வண்ணம் தயாரிக்கப்படுகின்றன. வெறும் பொம்மைகள், மிட்டாய்கள், பிஸ்கட்கள் போன்ற குழந்தைகள் உபயோகப்படுத்தும் பொருட்கள் மட்டும் குழந்தைகளை ஈர்க்கவில்லை. பெரியர்வர்கள் பயன்படுத்தும் கார், செல்போன், தொலைக்காட்சி போன்ற பொருட்களின் விளம்பரங்களும் குழந்தைகளைக் குறிவைக்கின்றன‌. ஏனென்றால் தங்கள் செல்வாக்கால் தங்கள் பெற்றோர்களைக் குறிப்பிட்ட பொருளை வாங்கத் தூண்டுபவர்களாக குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள். 8 வயது குழந்தை எந்த கம்ப்யூட்டர் வாங்க வேண்டும் என்று சொல்லுவதையும், 12 வயதில் எந்த கார் வாங்க வேண்டும் என்று சொல்லுவதையும் நாம் சர்வசாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்கிறோம். எல்லா விஷயங்களும் தெரிகிறது என்று மகிழ்ச்சியும் அடைகிறோம். இதனால் ஏற்படும் தீமைகளை நாம் யோசிப்பதில்லை. 

குழந்தைகள் மனிதர்களை மதிப்பதை விட அவர்கள் வைத்திருக்கும் பொருட்களை மதிக்கக் கற்றுக் கொள்கிறார்கள். என்னிடம் இது இல்லையென்றால் என்னைப் பற்றி பிறர் என்ன நினைப்பார்கள் என்ற மன அழுத்தத்திற்கு ஆளாகிறார்கள். நிலையில்லா வாழ்க்கையில் இன்று கிடைக்கும் பொருள் நாளை கிடைக்காமல் போனால் எதிர்கொள்ளும் தைரியம் இல்லாமல் வளர்கிறார்கள். நாம் கேட்ப‌து எல்லாம் கிடைக்கும் என்ற எண்ணத்தில் இருக்கிறார்கள, கிடைக்கவில்லை என்றால் தாழ்வு மானப்பானமை அடைக்கிறார்கள். 

நம்மால் ஊடகங்களையோ, அரசையோ, கம்பெனியையோ எளிதில் மாற்ற முடியாது. ஆனால் நம் குழந்தைகள் பாதிக்கப்படுகிறார்கள் எனும் போது நாம் ஏன் நம்மை மாற்றிக் கொள்ளக் கூடாது?

எனக்குத் தோன்றும் சில யோசனைகள் : 

 1. நான் இந்தப் பிராண்ட் சட்டை தான் போடுவேன், அந்தப் பிராண்ட் ஷூ தான் போடுவேன் என்று குழந்தைகள் முன்னிலை வாங்கியோ பேசியோ அவர்களை அந்தப் பிராண்ட் அடிமைகள் ஆக்க வேண்டாம். 

 2. புது பொருள் சந்தைக்கு வந்திருக்கிறது. நம் பொருளில் அந்த வசதிகள் இல்லை என்று நாம் உபயோகப்படுத்தும் பொருள்களை மாற்றிக் கொண்டே இருந்தால் குழந்தையும் நாளை அதை முறையில் பயணிக்கும். 

 3. ஒவ்வொரு முறையும் கடைக்குச் செல்லும் பொழுது கண்டிப்பாக வெளியில் சாப்பிடுவோம் என்பதை விட்டு, மாதம் ஒரு முறையோ அல்லது இரண்டு மாதத்திற்கு ஒரு முறை தான் ஹோட்டல் என்று குழந்தைக்கு புரிய வைத்து, எந்த ஹோட்டல் என்று அவர்களை தேர்ந்தெடுக்கச் சொல்லலாம்.

 4. அவளிடம் அத்தனை டிரெஸ் இருக்கிறது, இவனிடம் இத்தனை பொம்மை இருக்கிறது என்று பிறர் வைத்திருக்கும் பொருளால் தனக்கும் வேண்டும் என்று நினைக்கும் குழந்தையிடம் உனக்கு தேவையென்றால் நாங்கள் கண்டிப்பாக வாங்கித் தருவோம் என்று புரிய வைக்கலாம். மிகவும் தேவையானதை வாங்கித் தந்தால் குழந்தையும் நம்மை நம்பும்.

5.விளம்பரங்களை நம்மால் முற்றிலும் புறக்கணிக்க முடியாது. தொலைக்காட்சி நேரத்தை நாம் குறைத்துக் கொள்வது மூலம் அதன் தாக்கதைச் சற்று குறைக்கலாம. அனைத்து நிகழ்ச்சிகளும் யூடியுப்பில் விளம்பரங்கள் இல்லாமல் வருகின்றன‌. நெட் வசதி இருந்தால், குழந்தைகள் முன்னிலையில் விளம்பரங்களுடன் தொலைக்காட்சியில் பார்க்காமல், குழந்தைகள் இல்லாத பொழுது விளம்பரங்கள் இல்லாமல் கம்ப்யூட்டரில் பார்க்கலாம். ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய் :)) 

6.குழந்தைகளுக்கு "தேவைகள்" "விருப்பங்கள்" பற்றிய புரிதலை அதிகரிக்கலாம். சற்று பெரிய குழந்தைகளுக்கு நம் பொருளாதார நிலையையும் புரிய வைக்க முயற்சிக்கலாம்.  கடைகளுக்குச் செல்லும் முன், தேவையான வாங்க வேண்டிய பொருட்களை ஒரு தாளில் எழுதச் சென்று அதை மட்டும் வாங்கலாம்.

7. மகிழ்ச்சி என்பது பொருளில் மட்டும் இல்லை என்பதை புரிய வைக்க வெவ்வேறு இடங்களுக்கு அழைத்துச் செல்லலாம். அவர்களுடன் நேரம் செலவளிக்கலாம். 

இவை எனக்குத் தோன்றியவை. உங்கள் அனுபங்களை/யோசனைகளை எங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன். அனைவருக்கும் பெரிதும் உதவியாக இருக்கும்!!

காராமணி

குழந்தைகள் சேர்ந்து விளையாடுதல் என்பது கிட்டத்தட்ட இல்லாத நிலை இங்கு நிலவுகிறது. மாலையில் படிப்பில் பிஸியாக இருப்பார்களோ என்று ஐயத்துடன் சேர்ந்து விளையாட பிற குழந்தைகளை அழைப்பதற்கு சங்கடமாக இருக்கிறது. வீட்டில் சேர்ந்து விளையாடுவது மட்டும் தான் இப்பொழுது இருக்கும் ஒரே வழி. என் இரு குழந்தைகளுக்கும் இடையில் கிட்டத்தட்ட ஆறு வயது வித்தியாசம். அவர்களால் சேர்ந்து விளையாட முடியாமா என்று நான் யோசித்தது உண்டு. 

விதிகளோடு விளையாடப்படும் விளையாட்டுகளை இருவரும் சேர்ந்து விளையாட இப்பொழுது முடியாது. ஆனால் பொருட்களை கொடுத்து விட்டு எப்படி வேண்டுமென்றாலும் விளையாடலாம் என்றால் சேர்ந்து விளையாடுகிறார்கள். கடந்த வாரம் மீண்டும் மீண்டும் அவர்களால் விளையாடப்பட்டது  காராமணி.   

ஓட்டையுள்ள பாத்திரத்தை (வெஜிடபிள் ஸ்டீமர்) ஒரு கண்ணாடி தட்டின் மேல் கவிழ்த்து வைத்துவிட்டேன். காராமணியை ஒரு கிண்ணத்தில் கொடுத்தேன். ஒவ்வொரு காராமணியாக எடுத்து ஓட்டைக்குள் போட வேண்டும் என்று சம்முவிடம் கொடுத்தேன். உள்ளே இருக்கும் கண்ணாடி தட்டில் பட்டு ஒரு சின்ன ஒலி வந்தது. இது அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. மாலையில் தீஷு வந்தவுடன் இருவரும் சேர்ந்து விளையாட ஆரம்பித்தனர். 

தீஷு பல விளையாட்டுகளை தங்கைக்குக் கற்றுக் கொடுத்தாள். 

1. காரமணியை ஓட்டையின் அருகே வைத்துவிட்டு, ஊதி ஓட்டைக்குள் போடுதல்

2. ஒரு காரமணியை வைத்து சுண்டி(கோலி குண்டு விளையாடுவது போல்) போடுதல்

3. கையை சற்று உயர்த்தி ஒட்டைக்குள் போடுதல்

4. நின்று கொண்டு போடுதல்

5. ஒவ்வொன்றாக எடுக்காமல், மூன்று நான்கு எடுத்து அனைத்தையும் போடுதால்.

அரைமணி நேரத்திற்கு மேல் விளையாண்டார்கள். தீஷு டான்ஸ் வகுப்புக்கு நேரமானதால் விளையாட்டு தடைப்பட்டது. சம்மு தன் அக்காவிடமிருந்து நிறைய கற்றுக் கொண்டாள்.  

 

தொலைக்காட்சி அனுபவங்கள் by சந்தனமுல்லை

பப்புவுக்கு நாலரை வயதாகும் வரை வீட்டில் தொலைக்காட்சி இருந்தது. அவளோடு சேர்ந்து நானும் டோராவெல்லாம் பார்த்திருக்கிறேன். "குளோரியாவின் வீடு" பப்புவை விட எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். மேலும், ஆயாவுக்காக செய்திகளும்,சீரியல்களும்(ஒன்றிரண்டு), வீட்டுக்கு வரும் உறவினர்களுக்காக அவ்வப்போது பாடல் சேனல்களும் ஓடிக்கொண்டுதான் இருக்கும். ஒருசில துள்ளல் பாடல்களுக்கு பப்புவும் குதியாட்டம் போடுவாள். பிறகு, அவளது விளையாட்டை தொடர்ந்து விளையாடச் சென்றுவிடுவாள். ஆனால், அதெல்லாம் அந்த வயதில் பப்புவை அவ்வளவாக டிஸ்டர்ப் செய்யவில்லை.அவளது விளையாட்டின் மீது தான் கவனம் இருக்கும்.

அப்போதெல்லாம் பப்புவை கேர் டேக்கர் வைத்துதான் கவனித்துக்கொண்டேன். அவருக்கோ மதியத்தில் வரும் சீரியல்கள் பார்ப்பதில் வெகுவிருப்பம். மதியம் பப்பு பள்ளியிலிருந்து வந்ததும், சீரியலை பார்த்துக்கொண்டே உணவூட்டுவார் என்று தெரியும். ஆனாலும், சீரியல்கள் பார்ப்பதை தடை செய்யவெல்லாம் நினைத்ததில்லை. தொலைக்காட்சியை, பப்பு ஒரு பொருட்டாக நினைக்கவில்லை என்பதும் காரணம்.

ஏதோ ஒரு வாரயிறுதி என்று நினைக்கிறேன். பக்கத்துவீட்டு பெண் வீட்டுக்கு வந்தார். அவரை பார்த்ததும் பப்பு "அவங்க கெட்டவங்க, ஆச்சி?" என்றாள். எனக்கோ அதிர்ச்சி.அவரது காதில் விழுந்துவிடக்கூடாதே என்றும் பதட்டம். இத்தனைக்கும், அவர் எங்களுக்கு நன்கு அறிமுகமானவர். "இல்லையே, ஏன் அப்படி சொல்றே" என்றதும், "அவங்க லிப்ஸ்டிக் போட்டிருக்காங்க.முடி வைச்சிருக்காங்க‌ டீவியில வர்ற மாதிரியே இருக்காங்க" என்றாள்.விசாரித்ததும் உண்மை புலப்பட்டது. "உதிரிப்பூக்கள்" என்றொரு மதிய நேரத்து சீரியல். அதில், குழந்தையை கடத்துவதோ அல்லது ஏதோவொன்று...அதில் வரும் வில்லி கேரக்டர் தலைமுடியை நேர்ப்படுத்தி (ஸ்ட்ரெய்ட்டன்),முகத்தில் மேக்கப்போடு வருமாம்.

பக்கத்துவீட்டுப் பெண்ணும் தலைமுடியை நேர்ப்படுத்தி விரித்து விட்டிருந்ததையும், லிப்ஸ்டிக் போட்டிருந்ததையும், அந்த வில்லி கேரக்டரையும் பப்பு தொடர்புபடுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள். ஒருவரை பார்த்ததும் "கெட்டவர்" என்ற எண்ணத்தை தோற்றத்தை பார்த்து சொல்ல, தொலைக்காட்சி ஒரு சிறுகுழந்தைக்கும் கூட கற்றுக்கொடுத்திருக்கிறது என்பது ஒரு அதிர்ச்சி. அதைவிட, மேக்கப்போடு அல்லது கொஞ்சம் மாடர்னாக தோற்றத்தில் இருந்தாலும் அவர்களை ஸ்டீரியோடைப் செய்வதுபோல் "அவர் நல்லவர் அல்ல" என்ற எண்ணத்தை தோற்றுவிப்பது அபாயகரமானதாக இருந்தது.

சீரியலை தொடர்ந்து பார்க்காவிட்டாலும், அது பப்புவை ஈர்த்திருக்கிறது. முக்கியமாக, குழந்தைகள் தொடர்புடைய எதுவாக இருந்தாலும் அவர்களை ஈர்க்கிறது. இதை பலமுறை உணர்ந்திருக்கிறேன். பப்பு, கண்ணகி கதையை அறிந்துக்கொண்டபோது, கண்ணகி மதுரையை எரித்தது அவளுக்கு அறவே பிடிக்கவேயில்லை. "என்னை மாதிரி குழந்தைங்களும் செத்து போயிருப்பாங்களா" என்பதே அவளது கவலையாக இருந்தது. சில வருடங்களுக்கு முன், ஜப்பானில் சுனாமி தாக்கியபோது, 'ஸ்கூல்ல ஆன்ட்டி, குழந்தைங்களோட இருந்தாலும் அலை அடித்துகொண்டு போய்விடுமா? குழந்தைகள் என்ன ஆவார்கள், எப்படி காப்பாற்றப்படுவார்கள் ' என்பதே அவளை வருத்தியெடுக்கும் கேள்விகளாக இருந்தன. இதில், சீரியல்களும் பிஞ்சு மனதில் தங்கள் பங்குக்கு விதை விதைப்பதை அனுமதிக்க முடியவில்லை. அதுமட்டுமல்ல, சில சமயங்களில், தொலைக்காட்சி பார்த்துக்கொண்டே சாப்பிடுவதும் வழக்கமாகி இருந்தது.

தொலைக்காட்சியை அப்புறப்படுத்தியதற்கு இவை மட்டுமே காரணமில்லை. நான் வேலையிலிருந்து வர தாமதமானால், தொலைக்காட்சி நிறுத்துவாரற்று ஓடிக் கொண்டேயிருக்கும். சுட்டி டீவிதான். "பப்புதான் நிறுத்த விடமாட்டேங்குது" என்று குற்றப்பத்திரிக்கை வாசிப்பார் ஆயா. என்னையும் நிறுத்த அனுமதிப்பதில்லை.விடுமுறை நாட்களில், உறவினர்கள் வந்துவிட்டாலோ தொலைக்காட்சியை கட்டுபடுத்தவே முடியாது. இவையெல்லாம் சேர்த்தே அந்த தைரியமான‌ முடிவை நோக்கி தள்ளின. :‍)

இப்போது கடந்த மூன்று வருடங்களாக வீட்டில் தொலைக்காட்சி இல்லை.

ஆரம்பத்தில், நிறைய நேரம் இருப்பது போல் இருந்தது. முக்கியமாக வீடு அமைதியாக இருந்தது. நிறைய பேச்சுகளும்,உரையாடல்களும் இருந்தன. முன்பும் இப்படிதான் என்றாலும், தொலைக்காட்சியே சுத்தமாக இல்லாமல் இருந்து பார்த்தால் நான் சொல்ல வருவதை புரிந்துக்கொள்ளலாம்.

தொலைக்காட்சியை வெறித்துக்கொண்டு அவ்வப்போது தானாகவே சிரித்துக்கொண்டிருக்காமல், சாப்பிடும் நேரத்தில் பேசிக்கொள்ள ஆரம்பித்தோம். என்ன சாப்பிடுகிறோம் என்று ருசித்து சாப்பிட முடிந்தது. எண்ணங்களை/நிகழ்ச்சிகளை பகிர்ந்துக்கொள்ளுதல் இயல்பாக நடைபெற்றது. வார நாட்களில் கதை கேட்டுக்கொண்டும் , வாரயிறுதிகளில் சிறுவர்மணியின் தொடர்கதை/கதைகளை வாசிப்பதை கேட்டுக்கொண்டோதான் சாப்பிட்டாள். கடந்த சில மாதங்கள் வரை தொடர்ந்தது, இது. (மாயமோதிரம் முடிந்துவிட்டது!)

கைவசம் நிறைய நேரம் இருந்ததால், புத்தகங்கள் வாசித்தோம். வெளியே சுற்றினோம். மாடிக்குச் சென்று நிலவை,வானத்தை,நட்சத்திரங்களை ரசித்தோம். விரைவாக படுக்கைக்குச் சென்று விடுவதால் தூங்கும் நேரமும் பாதிக்கப்படவில்லை. முக்கியமாக குழந்தைகளுக்கு 12 வயது ஆகும்வரையாவது எட்டு மணி நேர தூக்கம் மிக முக்கியம். பப்புவை தூங்கும்போது எப்போதுமே பாதியில் எழுப்பியதேயில்லை. இதில், ஆயா ரொம்ப கண்டிப்பானவர். அவளாகவே எழுந்தால் உண்டு. அதனை இப்போதுவரை கடைபிடித்து வருகிறோம். அதனாலேயே, அதிகாலையில் சன்ரைஸ் பார்க்க செல்வதென்றால் "நீயா எழுந்தா போகலாம்" என்று சொல்லிவிடுவது. வெளியூருக்குச் சென்றாலும் இயன்றவரை இதையே கடைபிடிக்கிறோம்.

ஆனாலும், தொலைக்காட்சிதான் இல்லையேதவிர, குழந்தைகளுக்கான படங்களை பார்க்கிறோம். பொதுவாக, இணையத்தில் விமர்சனம் பார்த்துவிடுவேன். இரண்டு மாதங்களுக்கு ஒரு முறை அல்லது ஒரு மாதத்துக்கு ஒருமுறை செல்வதுண்டு. கடைசியாக, நாங்கள் பார்த்தது மான்ஸ்டர் யுனிவர்சிடியும்,பாக் மில்கா படமும். அதன்பிறகு ஸ்மர்ஃப் வந்தாலும் நேரம் கிடைக்கவில்லை. அதோடு, ஹார்டு டிஸ்கில், குழந்தைகளுக்கான கார்ட்டுன் படங்கள் சேகரிப்பும் உள்ளது. பப்புவுக்கு பார்த்த படத்தையே பல தடவைகள் பார்க்க வேண்டும். சில சமயங்கள் நானும் உடன் இருக்க வேண்டும். படத்தில் அவளுக்கு பிடித்த இடங்களில் அவளோடு சிரித்து அல்லது அவளை திரும்பி பார்த்து புன்னகைத்து என்று கம்பெனி தர வேண்டும். அதோடு, கம்ப்யூட்டர் விளையாட்டுகளும் உண்டு. 

இவையெல்லாமே, ஒருமணி நேரம் அல்லது ஒன்றரை மணிநேரம் வரை தொடரும். ஆனால், தினமும் அல்ல. வாரத்துக்கு ஒருமுறை அல்லது இருமுறை. தொலைகாட்சியை தடுக்க முடிந்த அளவுக்கு கம்ப்யூட்டரை தடுக்க முடியவில்லை. வாரயிறுதிகளில்தான் தினம் ஒரு மணிநேரம் ஐபேட் என்ற ஏற்பாடு. ஆனாலும் அது ஒருமணிநேரத்தோடு நிற்பதில்லை. டெம்பிள்ரன்னின் ஓட்டத்தை பொறுத்து அதைத் தாண்டியும் செல்வதுண்டு. ஆனால், பலமாதங்கள் வரை ஐபேட் தொடாமல் இருந்திருக்கிறோம். எனவே ஐபேட் பப்புவின் நேரத்தை விழுங்குவதில்லை.

ஹார்ட் டிஸ்கில், குழந்தைகளுக்கான படங்கள் பார்ப்பதை நாங்களே விரும்பிதான் அனுமதித்திருக்கிறோம். தொலைகாட்சியைப் போல் அதில் கமர்சியல்களோ அல்லது தொடர்ந்து அடுத்து பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணமோ வருவதில்லை. முக்கியமாக, விளம்பரங்களின் மாயவலைக்குள் இதுவரை விழாமலிருப்பது நன்மை பயப்பதாகவே இருக்கிறது. (எவ்வளவு நாட்களுக்கென்று தெரியவில்லை!!)

நானும் பப்புவோடு படம் பார்ப்பதோடு சரி.பெரிதாக, ஆர்வமில்லாததால், சினிமாவை பார்ப்பதில்லை. எனவே, நானும் பெரிதாக மிஸ் செய்வதில்லை. தொலைகாட்சி இல்லாததால், எதையும் இழந்ததாகவும் நினைக்கவில்லை. சொல்லப்போனால், நிம்மதியாக இருக்கிறது. இப்போது, எங்கள் வீட்டைப்பார்த்து, பப்புவின் நண்பர்கள் வீடுகளிலும் பின்பற்ற ஆரம்பித்து இருக்கிறார்கள். அவர்களும், இங்கு வந்தால் கம்ப்யூட்டரை, தொலைக்காட்சியை தேடாமல் கூடி விளையாடுகிறார்கள்.

இப்படியெல்லாம் இருப்பதால், பப்பு ஏதோ தொலைக்காட்சியே பார்க்காத மகாத்மா என்றெல்லாம் பொருளல்ல. பப்புவுக்கு சோட்டா பீம் ரொம்ப‌ பிடிக்கும். ஊருக்குச் சென்றால் சோட்டாபீம்தான். ஒன்றிரண்டு நாட்கள்தானே என்று பெரிதாக கண்டுகொள்வதில்லை. அதோடு, வீட்டில் இருக்கும் நேரமும் குறைவு. அவளது இஷ்டத்துக்கு விட்டுவிடுவதால் 'பார்க்கவே விடுவதில்லை' என்ற எண்ணம் பப்புவுக்கு வருவதில்லை. சிலசமயம், யூடியுப்பில் சோட்டாபீமும் பார்ப்பாள். ஆனால், யூட்யூபில் வசதி என்னவென்றால், நேரத்தை விழுங்காது. அரைமணிநேரம் என்றால் அவ்வளவுதான்.

இப்போது, இதை எழுதிக்கொண்டிருக்கும்போது கூட அவள் கம்ப்யூட்டரைத்தான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள். ஆனால், என்ன பார்க்கலாம் என்பது நம் கையில் உள்ளது. தொலைக்காட்சியில் அப்படி இல்லை. நாம்/குழந்தைகள் என்ன பார்க்க வேண்டுமென்பதை நாம் முடிவு செய்யும் வகையில் இருப்பதுதான் வசதி. டீவியில் வருவதையெல்லாம் காணலாம் என்பதையோ அல்லது நம் நேரத்தை வேறுயாரோ எடுத்துக்கொள்வதையோ அனுமதிக்க முடியவில்லை. மேலும், பப்புவுக்கு எந்த சினிமா நடிகர்களையும் இதுவரை தெரியாது. அவளுக்குத் தெரிந்த ஒரே நடிகர் வடிவேலுதான். அதுவும் பெயரளவில். அவர் எப்படியிருப்பார் என்று கூட தெரியாது. கடைசியாக இருந்த ஒரு கேர் டேக்கர் 'வடிவேலு இப்படி சொன்னார், அப்படி செய்தார்' வடிவேலு ஜோக் சொல்லி உணவூட்டுவார். மற்றபடி, போஸ்டரில் கூட யாரையும் கண்டுபிடிக்க தெரியாது. ஒருமுறை, 'உனக்கு தனுஷ் பிடிக்குமா? சூர்யா பிடிக்குமா' என்று யாரோ கேட்டார்கள். பப்பு ஒரே ஙே! :‍))))

ஏதாவது ஹாபி கிளாசுக்குச் சென்றால், வெளியில் அமர்ந்திருக்கும் மற்ற அம்மாக்களோடு பேசுவதுண்டு. சிலருக்கு, இப்படி தொலைகாட்சி இல்லாமல் வளர்ப்பது உவப்பாக இருப்பதில்லை. நேஷனல் ஜ்யாகிரபி போன்ற சேனல்கள் இருந்தால் குழந்தைகள் எளிதாக கற்றுக்கொள்வார்கள், மேலும், தொலைகாட்சி பார்ப்பதால், மொழியை ஃபாலோ செய்வது எளிதாக இருக்கும் என்றும் சொல்வார்கள். எனக்குதானே தெரியும், இங்கு என்னதால் நேஷனல் ஜ்யாகிரபி இருந்தாலும் ஓடுவது என்னவோ சுட்டி டீவியாகவோ அல்லது நிக்காகவோ தான் இருக்கும் என்று!

எனவே, இப்போதுவரை இப்படி இருப்பது நன்றாகத்தான் இருக்கிறது. இதைத்தாண்டி, 'தொலைக்காட்சி வைத்துக்கொள்ளலாம், அம்மாவை நச்சரிக்கலாம்' என்று பப்புவுக்கு தெரியவில்லையா அல்லது இருப்பதே போதும் என்று புரிந்து ஏற்றுக்கொண்டாளா என்றும் தெரியவில்லை. சமீபத்தில்தான் தெரிய வந்தது, இப்போதெல்லாம் வால்மவுண்ட் ஃப்லாட் ஸ்க்ரீன் டீவிக்கள்தானாமே!! அந்த செலவும் மிச்சம் என்று எண்ணிக்கொண்டேன்.

ஆரம்பத்தில், ஆயாவுக்குத்தான் பொழுது போவது மிகவும் கஷ்டமாக இருந்தது. நாள் முழுக்க தனியாக இருப்பது கஷ்டம்தானே! ஆனால், ஆயா பப்புவுக்காக அட்ஜஸ்ட் செய்துகொண்டார். செய்தி சேனல்களுக்குப் பதில் செய்தித்தாள்கள் வாசித்தார். கதை புத்தகங்கள் வாசித்தார். பப்புவோடு லாப்டாப்பில் டாம் & ஜெர்ரி பார்த்தார். முக்கியமான நேரத்தில் புதிய தலைமுறை செய்திகளை பார்த்தார். ஆங் சான் சூ கி வீட்டுச் சிறையிலிருந்து வெளிவந்த போது பார்க்க வேண்டும் என்று ஆயாவுக்கு அவ்வளவு ஆசையாக இருந்தது. நான் பப்புவை சற்றே பெரியவளாக இருந்தபோது ஆயாவுடன் அமர்ந்து மண்டேலா சிறையிலிருந்து வெளிவந்ததை பார்த்தது நினைவுக்கு வந்தது. தொலைக்காட்சியை மிஸ் செய்தது இது போன்ற சமயங்களில்தான்.

ஆனால், இதையே எல்லாரும் பின்பற்ற வேண்டும் என்று சொல்லமுடியாது. வீட்டில் நடைமுறையில் இருப்பதை அனுபவமாக பகிர்ந்துக்கொண்டுள்ளேன். உங்களின் அனுபவங்களையும் கேட்க ஆவலாக இருக்கிறேன். பகிர்ந்துக் கொள்ளுங்களேன்! பதிவு எழுதியே கனகாலம் ஆகிவிட்ட நிலையில், எழுதவைத்த தியானாவுக்கு நன்றிகள்!!

சந்தனமுல்லைக்கு மு(பி)ன்னுரை தேவையில்லை. சித்திரக்கூடம் என்னும் தளத்தில் கடந்த ஏழு ஆண்டுகளாக எழுதி வருகிறார். தன் மகள்  பப்புவை பல புதிய இடங்களுக்கு அழைத்துச் சென்று பல புதிய அனுபங்களைக் கற்றுத் தருபவர். சென்ற மாதம் கூட பழங்குடி மக்களான காணி மக்களுடன் இரண்டு நாட்கள் தங்கி அவர்கள் வாழ்க்கை முறையை அறிந்து வந்துள்ளார்கள்.